GÜNE*EŞ DİL ÇALIŞMA TEMPOSU VE ÇOCUKLAR

Çalışma tempom oldum olası kendime eziyet sınırlarında gezinmiştir. Fakat şu son iki ayki gibi bir yorgunluk, ben hayatımda böyle birşey yaşamadım. Kum saati malum işliyor diğer yanda ise bütün yıl bu şu son iki aya denk gelen tatili babasıyla ve arzu ettiği şeyleri yaparak geçirmeyi hayal eden bir çocuk var. Onun da tek bir tane çocukluğu var. Çok önemli işlerim var seninle ilgilenemem diyecek durumum olamaz. Bununla gurur duyabilirim, bu kitabı babalık görevimi/mutluluğumu zerre kadar ihmal etmeden, evladımın isteklerini yerine getirmekten de geri kalmayarak tamamladım Hakito benim kitap yetiştirmeye çalıştığımı matbaaya giderken yolda öğrendi. Vicdanen kötü hissetmesin diye söylemedim. Resimdeki şaşkınlığı bundan. İlginç birşey var, çocuklar için yaptığım hiçbirşeyde yorulmuyorum, tersine ruhumun dinlediğini hissediyorum. Tabi ikiye bölündüm, ikiye çoğaldım. Sabah 7ye kadar klavyede zamanla yarış, sonra fırla 10 saat araba kullan. Defalarca. Gibi. Bilgisayar sistemleri bagajda kaç il gezdi, kaç tuhaf yerde sistemleri söktüm kurdum çalıştım söktüm kurdum çalıştım. Resmen turne oldu Kitap nerde buRAKcan diye mesajlar geliyor ben o anda roller-coaster daym Bir yandan benim hayat yolculuğum bu kostıra nereden geldi-yi sorguluyorum, bir yandan da bu kostırlardan kitabın sonuna nasıl ulaşabileceğimi düşünüyorum kara kara. Sahne şöyle: Gece, iki saniye önce beynini yakacak derecede konsantresin, iki saniye sonra elinde yastıklarla tepene çıkmış, hadi yastık savaşııı diye bağıran üç tane çocuk var üstünde. Kafama sular dökmeler. Mouse-umu alıp kaçmalar. Böyle dram görülmemiştir Güzel olan şu ki, kitap kazançlı çıktı bu çatışmadan. Çocuk saflığı, neşesi, enerjisi hiç eksik olmadı, hiçbir sayfasından. Haaa sonra ne oldu, intikamım yerde kalmadı, katılana kadar gıdıklandılar hepsi. Yastık savaşında ince teknikler nelerdir, kafadan aşağı su nasıl dökülür, bir baba cöölemek için nerelere saklanabilir, tekeer tekeer sergilendi.